ชื่อวิทยาศาสตร์ Quisqualis Indica ชื่อวงศ์ COMBRETACEAE
ชื่อสามัญ Rangoon Creeper
ชื่ออื่นๆ เล็บนาง, จะมั่ง, ไม้หม่อง
ถิ่นกำเนิด ประเทศอินเดีย
ประวัติและข้อมูลทั่วไป
เล็บมือนางนั้น นิยมปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับสวยงามค่ะ ปลูกประดับตามซุ้มหรือให้เลื้อยเกาะรั้ว ปลูกเลี้ยงง่ายเจริญเติบโตเร็ว ดอกมีกลิ่นหอม
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์เล็บมือนาง
เล็บมือนาง เป็นไม้เถาเลื้อย ลำต้นค่อนข้างแข็ง ขึ้นเป็นพุ่มแน่น ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงตรงข้าม มีขนปกคลุมประปราย ใบรูปหอกปลายแหลม โคนใบแคบ กลางใบกว้างประมาณ 4-6 ซม. ยาว 12-15 ซม. ดอกออกเป็นช่อ เมื่อเริ่มบานมีสีขาวหรือสีชมพูอ่อนเมื่อบานเต็มที่จะเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้ม ช่อดอกยาว 10-30 ซม. ดอกย่อยมีก้านดอกยาว กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดรูปทรงกระบอก ปลายแยกเป็น 5 กลีบ และจะมีเกสรยาว ๆ ยื่นออกมาจากกลางดอก 5 อัน เป็นช่อสีขาว แล้วค่อยเปลี่ยนเป็นสีชมพู ดอกมีกลิ่นหอม เมื่อดอกบานมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 3-4 ซม. ดอกย่อยทยอยบาน เมื่อใกล้โรยเปลี่ยนเป็นสีแดง มีกลิ่นหอมแรงตั้งแต่พลบค่ำจนเช้า ดอกบานได้ 3-4 วัน ออกดอกได้ตลอดปี
การปลูกและดูแลรักษาเล็บมือนาง
เล็บมือนางเป็นไม้กลางแจ้ง ต้องการแสงแดดจัด น้ำปานกลาง ดินปลูกควรเป็นดินร่วนซุย(ดินร่วนปนทราย) ธาตุอาหารสมบูรณ์ สามารถเก็บความชื้นได้สูง ควรหาวัสดุคลุมดินช่วยด้วย
การขยายพันธุ์เล็บมือนาง
ปักชำกิ่ง, ตอนกิ่ง หรือขยายพันธุ์โดยใช้รากหรือเหง้าที่ต้นอ่อนเกิดขึ้น แล้วแยกเอามาชำในที่ชุ่มชื้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น